Toksyna botulinowa, inaczej znana szerzej jako popularny botoks to neurotoksyna, a dokładniej egzotoksyna, która wytwarzana jest przez bezwzględnie beztlenowe bakterie – laseczki o nazwie gatunkowej Clostridium botulinum. Najczęściej wykorzystuje się naturalne właściwości tejże toksyny przy zabiegach redukcji zmarszczek w medycynie estetycznej, jednak poza tym znajduje ona swoje zastosowanie w terapiach neurologicznych, leczeniu napięcia mięśniowego czy nawet w kuracji zeza.
W medycynie estetycznej najczęściej wykonuje się zastrzyki z toksyny botulinowej w okolicy górnej części twarzy, by ograniczyć widoczność zmarszczek mimicznych. Są to głównie zmarszczki poprzeczne i podłużne czoła, a nieco rzadziej przy dolnej powiece, by pozbyć się tzw. ,,kurzych łapek”, przy górnej, by zredukować problem jej opadania, a niekiedy nieco niżej – wokół ust.
Typy toksyny botulinowej i ich zastosowania
Wyróżnia się siedem serotypów toksyny botulinowej, różnią się one między sobą antygenowo i oznaczone są od A do G, natomiast jedynie typy A, B i E wywołują objawy botulinizmu, czyli przynoszą efekt oczekiwany w medycynie estetycznej. Aktualnie istnieją trzy typy toksyny botulinowej, które otrzymały pozwolenie na dopuszczenie do obrotu i zastosowania w medycynie:
1. Botox, który zawiera toksynę botulinową typu A,
2. Dysport, również z toksyną typu A. Jego działanie utrzymuje się średnio do 4 miesięcy, podczas gdy Botoxu niewiele krócej – średnio do nieco ponad 3. miesięcy,
3. NeuroBloc z toksyną botulinową typu B.
Podstawową różnicą między wymienionymi wyżej preparatami jest ich zastosowanie. Toksynę botulinową typu A (Botox, Dysport) stosuje się szeroko w medycynie estetycznej. Zgodnie z wieloma badaniami jest to bezpieczna metoda na odmłodzenie wyglądu skóry. Do wszelkich zabiegów z wykorzystaniem toksyny botulinowej powinno dochodzic w kontrolowanych, higienicznych warunkach i powinny być one wykonywane przez osobę wykwalifikowaną i do tego upoważnioną. Z kolei toksyna typu B wykorzystywana jest w medycynie tradycyjnej, szczególnie często przy leczeniu dystonii szyjnej, znanej także pod nazwą kręcz szyi.
